زبانش را درآورده ،بود یک وری کجش کرده بود. دندان هایش را فشار میداد روی زبان. هی زور می زد. هی زور می زد. سرخ شده بود؛ چه جور! وا نمی شد. هرچه زور می زد باز نمی شد. عجب! «بالاخره وازت میکنم.»
زانو زد کف آشپزخانه. شیشه را گذاشت بین دو تا پایش. با دست چپش شیشه را قایم چسبید. انگشت های دست راستش را گذاشت دور شیشه، هرچه زور داشت آورد تو بازوهایش، در شیشه را پیچاند، نه نشد! «یعنی چه؟»…