آیا شما تاکنون تجربه زندگی پس از مرگ یکی از عزیزانتان را داشته‌اید؟ روزهای سختی که سپری نمی‌شوند…
رمان «با مرگ من زندگی کن» روایتی از همین موضوع که همه ما دیر یا زود دچار آن می‌شویم. این کتاب، زندگی پدر و مادری را روایت می‌­کند که به یکباره پسر ۲۱ ساله خود را از دست می‌­دهند. داستان از زبان پسر، که حالا دیگر نیست، روایت می‌­شود. تحمل این درد سخت است آن هم درست زمانی که همه چیز خوب و آرام بوده و آن­ها احساس خوشبختی می­‌کردند. بعد از این اتفاق، هیچ ­چیز آن­ها را تسکین نمی‌­دهد، نه برگزاری مراسم تدفین باشکوه، نه مرور خاطرات شیرین، نه گذر زمان و نه حتی تسلی­ت‌هایی که دوستان و آشنایان برایشان دارند. تا اینکه یک اتفاق زندگی آنها را متحول می‌کند.
نویسنده این کتاب، میشل رستن، وقتی به یکباره پسرش را از دست داد، درگیر عمیق­‌ترین تکانه‌­های روحی شد. دیگر هیچ چیز رستن و همسرش را تسلی نداد، حتی نمایش­‌هایی که روی صحنه می‌­بردند! او دیگر نتوانست به زندگی بازگردد تا اینکه حدودا شش ماه بعد از این اتفاق تلخ، شروع به نوشتن این رمان می­‌کند. او در حین نوشتن این کتاب، خودش به این واقعیت ­رسید که با دردناک­ترین دردها هم می‌­شود زندگی کرد بدون آنکه آدمی ناله کند یا برای بدبختی‌­های دنیا، ترحم بطلبد. منتها به قول خود رستن، هر کسی باید خودش راه آرام شدنش را پیدا کند.