در حقیقت منزلت گوش سپردن بس فراتر از سخن گفتن است. همین دل ندادن به صحبت سخن هاست که آتش جنگ ها را افروخته، دارایی ها را به باد داده و دوستی ها را تباه کرده است. « کالوین کولیج » در گفته ی مشهور خود ابراز داشته: “اگر اجبار و الزام نباشد، هیچ کس به خو نیز گوش فرا نمی دهد.” « اپیکتیتوس » نیز به زیبایی گفته: “طبیعت آدمی دو گوش و یک زبان عطا کرده است؛ باشد که دو برابر سخن گفتن، به دیگران گوش فرا دهد.” کتاب حاضر ستایشی است از موهبت گوش سپردن و نیز سوگواری ست بر فرهنگ رایج کنونی که گویی کمر به محو این عطیه ی نیکو بسته است…