بالزاک در باباگوریو در مورد عشق و محبت پدری نسبت به فرزندانش می گوید. در مورد اشراف های پاریسی می گوید که عاشق به نمایش گذاشتن شکوه و عظمت خود هستند اما از درون زندگی کسالت باری دارند. در مورد پسری می گوید که شیفته تجملات است اما وقتی وارد این دنیای متعفن می شود تصمیم دیگری می گیرد.