نئولیبرالیسم از جمله مکاتب نو ظهور غربی است که توانسته با طرح شعارهایی چون جهانی‌سازی، نظم نوین جهانی و نسبی‌گرایی اخلاقی مریدانی برای خود دست و پا کند. امواج این مکتب بسیاری از کشورها از جمله ایران را نیز درنوردیده و توانسته برخی جریان‌ها و نحله‌های دگراندیش داخلی را به دنبال خود بکشاند و مفتون سازد.
شاید تبیین مبانی مکتب نئولیبرالیسم، ارتباط این مکتب با نظام سرمایه‌داری و نگاهی نقدگون به اندیشه‌های رهبران فکری این مکتب یعنی ریچارد رورتی، فردریش فون هایک و میلتون فریدمن برایتان جالب باشد!
اما این سه نفر کیستند؟
کسی که به شوخی دیدگاه خود را لیبرالیسم بورژوازی پست‌مدرن نیست نامید! کوششگری که ترویج لیبرال ـ سرمایه‌داری را با تکیه بر برخی مقدمات و مفروضات پسامدرن در سر می‌پروراند. او کسی نیست جز ریچارد رورتی.
فردریش اگوست فون‌هایک اصلی‌ترین چهره تئوریک در تکوین و تطور نئولیبرالیسم! کسی که نامش با محفل مونت پلرن گره خورده! اما اینکه مونت پلرن چیست، پیشنهاد اینست که کتاب را تورق کنید.
و اما میلتون فریدمن! اقتصاددان نئولیبرالیستی که با کتاب معروفش با نام سرمایه‌‌داری و آزادی در پی اصالت دادن به آزادی‌های لیبرالیستی بود.
چرایی بزرگ در اندیشه فریدمن این بود: او که طعم فقر را چشیده بود چرا آمالش را در اقتصاد سرمایه‌داری جستجو کرد؟