رویکرد نویسنده در این مجموعه داستان؛ رویکردی درون گرایانه و حسی است. او در داستان هایش سعی کرده است تا به کشفی درونی از خود، انسان های پیرامونش و رابطه میان آنها دست پیدا کند و آن را در قالب داستان بیان کند.

داستان نخست از این مجموعه با عنوان «چهل و چهار کوچه مشایخ» با همین رویکرد نوشته شده است. از دل یک روایت داستانی از زبان یک دختر که با نگاهی به زندگی و مرگ خواهرش و نوع نگاه اجتماعی به آنها روایت می شود؛ بیان بکر و به شدت داستانی و در عین حال بدور از سانتی مانتالیسم رایج در این نوع از سوژه ها.

در داستان دوم با عنوان “نام اصلی اش سیاوش بود” نویسنده به رابطه ای انسانی می پردازد که بین چند نفر در یک سفر شکل می گیرد که بعد از آشنایی عمیق، سپس هر کدام مسیرهای مختلفی را در پیش گرفته و از هم دور می شوند. رابطه ای که با عشق، و شکست در عشق برای یکی از اعضای گروه برای همیشه تمام، و تبدیل به خاطره می شود.