«آن‌ها مقابل کسانی بازی می‌کردند که زندگی سختی را می‌گذراندند. همه‌ی وقت‌شان صرف این می‌شد که برای زنده ماندن بجنگند. تعدادی از بازیگرها معتقد بودند اگر آ‌ن‌ها لباس‌هایی شبیه به تماشاگران‌شان بپوشند شکسپیر برای آن‌ها قابل فهم‌تر خواهد بود اما کیستن فکر می‌کرد تایتانیا را حتماً باید در لباس عروس و هملت را باید با لباس مخصوص خودش دید و این به نمایش معنا می‌دهد.»‌