((جاستین گرگ)) را می توان متخصص روان شناسی حیوانات و به طور مشخص، دولفین ها و نخنگ ها دانست.
او دکترهای روان شناسی خود را سال 2008 از دانشگاه دویلین و با مطالعه شناخت اجتماعی دولفین ها دریافت کرده است.
گرگ همچنین به زبان شناسی و تکامل زبان علاقه مند است و عموم مطالعات و نوشته هایش در همین حوزه ها هستند.
تمرکز او در این کتاب نیز بر رفتارشناسی حیوانات و دیدگاه های فیلسوف بزرگ و مهمی چون نیچه در این باره است.
گرگ به طرز ماهرانه ای بین فلسفه و روان شناسی ارتباط یرقرار کرده است و کتابش را می توان نمونه کاملی از مطالعات بین رشته ای محسوب کرد.
کتابی که هم فلسفه است، هم روان شناسی.
((اگر نیچه نهنگ شاخدار بود)) در هفت فصل تنظیم شده است که در هر کدام از آن ها؛ گرگ با تمرکز بر جنبه های مختلف رفتار و زندگی انسان، نظیر دروغگویی، خشونت، مرگ آگاهی، اصول اخلاقی و… نشانمان می دهد که چقدر باید از حیوانات بیاموزیم.
ما همیشه به جهان و گونه های غیر انسانی موجود در آن از دیدگاه هوش انسانی خودمان نگاه کرده ایم.
اما چه می شد اگر صدایی را که منحصر به فردی گونه ی ما را فریاد میزند،خاموش کنیم و در عوض به داستانهایی گوش دهیم که گونه های دیگر برایمان بازگو می کنند؟ چه می شد اگر اقرار کنیم که گاهی اوقات دستاوردهای به اصطلاح انسانی ما از نظر تکاملی در واقع راهکارهای بسیار احمقانه ای هستند؟ با این کار تمام دنیا را زیرو رو می کنیم.
در این صورت حیواناتی که به ظاهر از هوش کمتری برخوردارند مثل گاو، اسب و نهنگ شاخدار نابغه به نظر می رسند.
ناگهان قلمرو حیوانات مملو از ذهن های ساده و زیبایی می شود که راه حل های ساده اما هوشمندانه ای برای مسئله ی بقا پیدا کرده اند.
هوش بشر چه فایده ای دار؟ این سوالی است که نیچه را آزار می داد، درست همان طور که مرا آزار می دهد.
بیایید ببینیم می توانیم با هم به آن پاسخ دهیم.