ویکتور یی. فرانکل استاد عصب‌شناسی و روان‌پزشکی در دانشگاه وین بود که طی بیست و چند سال ریاست پلی‌کلینیک عصب‌شناسی وین را برعهده داشت. “معنی‌درمانی/ تحلیل وجودی” او به عنوان سومین مکتب روان‌درمانی وین (پس از روانکاوی فروید و روان‌شناسی فردی آدلر) نام آور شد.
بیشتر کتاب‌های او در راستای معنی‌درمانی و روان‌درمانگری است. او به دنبال تعریفی از انسان است که همواره در جستجوی معنای غایی زندگی و حیات است. از این رهگذر به رنج ها و کنجکاوی‌های بشری می‌نگرد و ارتباط معنا و علم و نیز روان‌شناسی و معنی‌درمانی را می‌کاود.
او دین را به جستجوی انسان برای معنای غایی تعبیر می‌کند. در مقدمه کتابش می‌نویسد: این آلبرت اینشتین بود که زمانی این نظر را مطرح کرد که دینی بودن، پیدا کردن پاسخی برای این پرسش است که معنی زندگی چیست؟ اگر با این عبارت موافق باشیم آن وقت چه بسا اعتقاد و ایمان را به “اعتقاد به معنای غایی” تعریف کنیم. همین که دین را به این نحو تصور کنیم، آن گاه تردیدی وجود نخواهد داشت که روان‌پزشکان هم حق دارند به تحقیق راجع به این پدیده بپردازند، گرچه فقط جنبه انسانی آن در دسترس تحقیقات روان‌شناختی قراردارد.
فرانکل در این کتاب آخرین تجربه‌ها و تحلیل‌های خود را درباره جستجوی دینی و معنوی انسان در دنیای معاصر آورده است . او می‌گوید تحت هر شرایطی حتی در بدترین وضعیت قابل تصور و در آخرین لحظه‌های حیات، باید معنایی برای زندگی وجود داشته باشد. او در این کتاب، دین را در جستجوی معنای غایی تعریف می‌کند و این تعریف را نزدیک به تعاریف ویتگنشتاین و اینشتین می‌داند. ناهشیاری معنوی، تحلیل وجودی رویاها، کیفیت استعلایی وجدان، روان‌پزشکی و الهیات و پژوهش‌های جدید در معنادرمانی از عناوین و موضوعات کتاب است