کتاب پیش رو از آثار مهم اندیشمند معاصر محمد عابد الجابری است.
جابری در این کتاب این فرضیه عام را مطرح می کند که فهم تطور و صیرورت تاریخ عربی اسلامی از مجرای نظرات ابن خلدون در باب این تاریخ بهتر صورت می گیرد.
کتاب به روشنی این ادعای ابن خلدون را می نمایاند که علم عمران یک علم کاملا نو بنیاد بود که از دانش های پیشین تمدن عربی متفاوت و از این روی بدیع بود.
ابن خلدون با انتقاد از مورخان پیشین و با ارائه نگرشی جدی نظریه پردازی خویش را شروع می کند و با ابداع دانشی جدی نظریه پردازی خویش را شروع می کند و با ابداع دانشی جدید به نام علم عمران که نمونه نگرش انتقادی او از تاریخ است .
به مطالعه تاریخ می پردازد.