به‌نظر من آدم‌ها همیشه دنبال جواب نیستند. گاهی فقط می‌خواهند کسی با دقت به حرفشان گوش بدهد، حتی اگر خودشان ندانند دقیقاً چه می‌خواهند بگویند. ما اینجا در کوپرس چیس، به شکل عجیبی وقت زیادی داریم برای گوش دادن. شاید به همین دلیل است که انجمن ما شکل گرفت. ما قاتل نیستیم، ولی می‌دانیم درد یعنی چه. ما با از دست دادن‌ها زندگی کرده‌ایم، با خاطراتی که مثل لکه‌ی چای روی فنجان می‌مانند، محو نمی‌شوند. پس وقتی قتلی اتفاق افتاد، برایمان فقط یک معما نبود؛ نشانی از چیزی عمیق‌تر بود. هر قربانی داستانی داشت، و ما، بی‌صدا، خود را موظف دیدیم که آن داستان را تا پایان بخوانیم.