« ناتالی جنر» در رمان « انجمن جین آستن» به موضوعی تازه و زیبا روی آورده است که کتاب را از یک رمان کلیشه ای دور کرده است. این کتاب با قدرت و تأثیرگذاری زیاد، نمایه ای از مشکلات و مصیبت ها از یک طرف بوده و از سوی دیگر به موفقیت ها و کامیابی هایی می پردازد که همیشه در انتهای نا امیدی طلوع می کند. خواننده با تمام لحظات دلنشین کتاب زندگی کرده و با کاراکترهای مهربان آن احساس دلبستگی و همبستگی می کند و غرق در روابط عالی و سرشار از لطف آنان می گردد. این کاراکترها بسیار واقعی بوده و همین خاصیت آنان را به مخاطب نزدیک و باورپذیر کرده است.

کتاب «انجمن جین آستن» حکایت عده ای از طرفداران شخصیت ادبی وبزرگ است که جمع شده اند تا یاد او را زنده نگه داشته و آثارش را ترویج و حفظ کنند. «آدام برویک» پس از اتمام جنگ جهانی دوم قصه را با تصمیم در حفظ یاد و آثار جین آستن، شروع می کند؛ به همین خاطر دست کمک به سوی شخصی به نام « بنجامین گری» دراز کرده و از او که یک دکتر است درخواست کمک می کند. آدام برویک پیشنهاد تبدیل کلبه جین آستین را به یک موزه می دهد. انجمن جین آستین با همراهی این دو نفر و زنی دیگر به نام آدلین گرو به جود می آید. هرچند در ابتدای کار به نظر می رسد این انجمن با استقبال زیادی روبرو نشود اما به زودی متوجه می شوند که این گونه نیست.

نویسنده کتاب خانم جنر متولد انگلستان است که پس از مهاجرت به کانادا در دانشگاه تورنتو تحصیل کرده و کارهایی نظیر مشاوره و وکالت را نیز تجربه کرده است .

«… معمولاً وقتی این قدر دربارۀ خودش احساس بدی داشت تأثیر معکوس می گذاشت و تسلیم رنج و اعتیاد می شد.  ولی بعد از امشب چیزی برای از دست دادن نداشت و در عین همه چیز برای به دست آوردن پیدا کرده بود. اگر الان تسلیم می شد دیگر حتی ذره ای نمی توانست  به چیزی که می خواهد نزدیک شود. چرا که اگر دوباره تسلیم می شد همان راهی را ادامه می داد که سال ها پیش بریا خودش ترسیم کرده بود، و آن راه به یک باغچه و کوبیده شدن در ورودی به بر صورتش ختم می شد…»