زیرلب آهنگی را می‌‌‌‌‌‌‌خواندم و در حالی که کیفم را در دست می‌‌‌‌‌‌‌چرخاندم از پله‌‌‌‌‌‌‌ها بالا رفتم، اما یک لحظه در جایم میخکوب شدم. سایه‌‌‌‌‌‌‌ای در تاریکی پاگرد ایستاده بود. از سرخی آتش سیگار فوری شصتم خبردار شد که کیست. از ترس لبم را گزیدم. لامپ را روشن کرد. حدسم درست بود، خودش بود. پرسید: تا این موقع شب کجا بودی؟ دست و پایم را گم کرده بودم و با من‌‌‌‌‌‌‌من گفتم: هیچ جا… بیرون… عالم و آدم الان توی خیابون هستند.
سیگار را همان‌‌‌‌‌‌‌جا روی پاگرد خاموش کرد و گفت: من کاری با عالم و آدم ندارم، پرسیدم تو کجا بودی؟