تاریخ عراق، سرشار از فراز و فرودهایی است که بسیاری از ما از آن آگاه نیستیم؛ مسیری که منجر به سر کار آمدن صدام حسین، آن جنایتکار بزرگ منطقه شد، در تاریخ عراق بسیار درس آموز و عبرت آور است.

این کشور، قرن بیستم را با جنگ جهانی اول، اشغال انگلیسی ها و قیام 1920م معروف به «ثوره العشرین» آغاز کرد؛ انقلابی که گرچه ظاهرا به شکست انجامید، ولی پر از حماسه مردم عراق در برابر استعمارگران انگلیسی بود.

همچنین می توان به سلطنت چند دهه ای خاندان هاشمی و پس از آن، قیام نظامیان علیه سلطنت، مانند اکثر کشورهای عربی چون مصر، لیبی و … و شکل گیری کودتایی پس از کودتای دیگر، آمدن قاسم، عارف، بکر و … اشاره کرد.

در تمام این سال های استبدادف کسانی بوده اند که متاثر از اسلام و انقلاب اسلامی در مسیر مبارزه با استبداد بعثی قیام کردندو مظلومانه و در گوشه ای از تاریخ، خونشان زمین را رنگین ساخت.

در سال 2003 میلادی با سقوط صدام حسین، راه برای معرفی شهدای عراقی – که در طول سال های حکومت بعثی در برابر آن رژیم ایستادگی می کردند – باز شد و با خروج اسناد از دستگاه های اطلاعاتی و استخباراتی رژیم بعث همچنین با باز شدن قفل زبان هایی که از ترس رزیم سخن نم گفتند، کتاب های متعددی درباره این شهدا نوشته شد؛ این کتاب رمانی الهام گرفته از همین اسناد و خاطرات جمع آوری شده پس از سقوط صدام است.

«علی العراقی» و همسرش «فاطمه العراقی» که سال ها در زندان های رژیم بعث بوده اند، پس از سقوط صدام، کتابی با عنوان «مذکرات سجینه (خاطرات زنان زندانی)» منتشر می کنند که در آن، سرنوشت ده ها زندانی زن عراقی معرفی و داستان آنها را با استفاده از اسناد و روایت شهود بیان می کنند.

یکی از زنان، شهیده «میسون غازی» است که این رمان با الهام از خاطرات و اسناد منتشر شده در کتاب «مذکرات سجینه (خاطرات زنان زندانی)» نگاشته شده است.