یک جایی از زندگی کم آوردم. بریدم و رفتم تا شاید جایی بتوانم کمبودهایم را جبران کنم. دنیایم را با طرح‌هایم، پارچه‌ها و نخ‌ها و سوزن‌ها وصله پینه کردم تا آرامش را به خودم بدوزم. هربار دوختم، به جایی گرفت و نخ‌کش شد. آرامش نخ‌کش شده می‌شود عذاب الیم! ناگهان دستی به سمتم دراز شد. تمامی وصله‌پینه‌ها را از هم جدا کرد. آرامش را از نو طراحی کرد، اتو زد، صاف کرد و دوباره در قسمت مخصوص دقیق و مرتب دوخت. وجود پر از وصله‌پینه‌ام یک دست شد و آرامش از دست رفته‌ام به وجودم برگشت. آن دست را محکم گرفتم و به این باور رسیدم که عشق از آرامش زاییده می‌شود. بخوانید، لذت ببرید و به دیگران معرفی کنید… .