گرچه ادیان الهی ملتزم به ادبیات رایج در میان مردمان خویش بوده اند اما این بدان معنا نیست که در ظرف ادبیات شایع سبکی متناسب با اهداف خویش نساخته باشند. مانند فرماندهان نظامی یا فیلسوفان که در ظرف زبان رایج، ادبیات خاصی را نیز تولید می کنند. با نظر به این که خدای متعال رب العالمین و مربی آن هاست، ادبیا تخاص تربیت را بر گزید تا بتواند بندگانش را به حرکت در آورد. کتابی که در دست دارید، نگاهی منسجم، نظام واره و عالمانه به این مساله داشته و کشیده تا سبک شارع را همان طور که هست، بازگو کند و ازروشهای گفتاری او پرده بردارد. باشد که این آشنایی به فهم عمیق تر دین بینجامد و در نجوه ابلاغ آن یاری رساند.