“ادبیات داستانی” اثر ارزشمند دیگری به قلم “جمال میرصادقی” است که به عناصر مختلف آن می‌پردازد. انقلاب مشروطه باعث ایجاد حرکتی در همه ارکان جامعه شد که منجر به تغییرات قابل توجهی در بخش‌های مختلف آن هم گشت. از جمله‌ی این تغییرات، ظهور “ادبیات داستانی” جدید بود که از نظر ساختار و معنا با “ادبیات داستانی” قبلی متفاوت بود. اما نویسندگان به دلیل نداشتن استاندارد مناسب برای نوشتن رمان به معنای سنتی و شناخته شده‌ی آن، در برخی موارد قصور ورزیدند.
با گذشت زمان، درک ایده‌ها و تاکتیک‌های داستان‌نویسی مدرن برای هر نویسنده ایرانی اهمیت فزاینده‌ای پیدا کرد. هر چه شخص بهتر بخواهد خوانندگان را با مفاهیم و شیوه‌های هنر قصه‌گویی آشنا کند، داستان غنی تر می‌شود. چرا که ارتقای شناخت، آثار بهتری را ایجاد می‌کند و آثار بهتر، کیفیت و پیشرفت هنر داستان‌نویسی را افزایش می‌دهد و در نتیجه نویسندگان قوی‌تری پا به این عرصه خواهند گذاشت.
کتاب “ادبیات داستانی” به قلم “جمال میرصادقی”، دارای نکات درخشان بسیار است. یکی از این موارد، روش ارائه‌ی نمونه‌هایی از تعاریف مختلف است. برخی تعاریف می توانند سنگین و پیچیده باشند؛ خصوصا وقتی از دیدگاه‌های مختلف با یکدیگر مغایرت داشته باشند. ذکر این تعاریف، بدون تمثیل به احتمال زیاد خواننده را گمراه می‌کند؛ اما با ارائه نمونه‌ای از هر دسته تا آنجا که حجم در نظر گرفته شده برای کتاب “ادبیات داستانی” اجازه دهد، این تعاریف در ذهن مخاطب باقی می‌ماند.
نکته‌ی مثبت دیگر این است که این کتاب به خواننده اجازه می‌دهد که دیدگاه‌های متنوعی را در شناسایی انواع مختلف داستان‌ها از نویسندگان یا فرهنگ‌های ادبی دیگر در نظر گرفته و دید جامعی را از مطالعه‌ی “ادبیات داستانی” به دست آورد.