این اثر مفاهیم، مبادی، اصول موضوعه و صورت بندی و شاکله دو دانش نظری اخلاق و عرفان عملی را معرفی می کند و نشان می دهد که چگونه این دو حوزه نظری به رغم مغایرت ها از زمینه های معرفتی مشترکی برخوردار بوده، امکان هم نشینی، گفتگو، ممازجت و آمیختگی با همه دارند.
این اثر نشان می دهد که رویکرد عرفانی، ظرفیت پذیرش و جذب علم اخلاق را در درون خودداراست؛ چنان که رویکرد اخلاق ظرفیت تحول و ارتقاء به سوی مباحث عرفان عملی دارد. این دو نیز با رویکرد حدیثی و تفسیری قابل جمع هستند.
به لحاظ تاریخی نیز حوزه های معرفتی مزبور به تدریج به سوی آمیختگی و امتزاج پیش رفته اند؛ به گونه ای که ترکیب نوینی از نظام اخلاقی و سلوکی را پدید آوردند؛ یکی از بهترین صور از این ترکیب را در چهل حدیث امام خمینی (ره) می توان دید.