معرفی کتاب آینه ی جادو 3 اثر مرتضی آوینی
جلد سوم کتاب “آینه جادو” در سه بخش تنظیم شده است. در بخش اول به مسائلی با محوریت ماهیت سینما پرداخته شده است. بخش دوم کتاب حاوی دو مقاله و یک گفت و گو درباره ی فیلم سازی مستند است که اشاره ای به تجارب نگارنده در طول سال های فیلم سازی مستندش دارد. بخش سوم مطالب اگرچه پیوند موضوعی خاصی با یکدیگر ندارند، اما هر یک نکات تازه و قابل تاملی را درباره ی سینما مطرح کرده اند. “سینما و مردم” عنوان اولین یادداشت این کتاب است که به پیوندهای تاریخی سینما و مردم اشاره دارد و حفظ این ارتباط را شرط لازم حیات سینما می داند. به اعتقاد نگارنده، سینمای ایران، بعد از انقلاب، در بازسازی خویش چشم به سینمای آوانگارد اروپا داشته و به همین علت، نتوانسته است مردم را با خود همراه کند. این یادداشت در ویژه نامه سینمایی مجله سوره، سال 1370 به چاپ رسیده است. “کدام سینما” یادداشتی است که سینمای مولف را مورد نقد قرار می دهد و از جمله پیامد های منفی آن را تولید فیلمنامه های ضعیف می شمارد. “سینما،مخاطب” شرح سخنرانی نگارنده در سمینار بررسی سینمای پس از انقلاب است که دراسفندماه سال 1370 و توسط دانشکده ی سینما- تئاتر برگزار شده است. آوینی در این فصل مجموعه مسائلی را که طی مدت فعالیت روزنامه نگاری خود در مجله ی سوره عنوان کرده بود، به شکل دیالکتیک مطرح کرده و در پایان نیز به سوالات مطرح شده توسط حاضرین در سمینار پاسخ گفته است. این یادداشت هم در ویژه نامه ی سینمایی سوره در سال 1371 به چاپ رسیده است. “سینما هنر محض نیست”، با نقد سیستم آموزشی دانشگاه ها شروع می شود. نویسنده در این فصل به ضرورت ایجاد مباحثی با محور فلسفه ی سینما در دانشگاه ها اشاره دارد و آن را یکی از اصلی ترین مسائلی مطرح می کند که در شکل گیری سینما به عنوان منشاء تحولات فرهنگی موثر است. “سینما، تکنولوژی” مصاحبه ی مجله ی فیلم با مرتضی آوینی است؛ که با محوریت ماهیت سینما و نحوه ی به کارگیری این صنعت گران، به عنوان هنری که دارای مولفه های ایرانی- اسلامی باشد، صورت گرفته است. این مصاحبه در نیمه ی اردیبهشت ماه 1371 در این مجله منتشر شده است. در فصل “نگاهی دوباره به روایت فتح” طی مصاحبه ی “کتاب مقاومت” با سید مرتضی آوینی چگونگی شکل گیری مجموعه های مستند روایت فتح و مسائل فنی آن مورد بررسی قرار گرفته است. این گفت و گو در تابستان 1370 صورت گرفته است و در شماره ی چهارم کتاب مقاومت استفاده شده است. آنچه در یادداشت “واقعیت در سینمای مستند” مطرح شده تعریف واحدی از تعابیر “واقعیت و حقیقت” است. و در ادامه به تمهیداتی اشاره می کند که برای انعکاس واقعیت در مجموعه ی روایت فتح به کار بسته می شده است. این یادداشت در اسفند 1368در مجله سوره درج شده است. “جایگاه فیلم کوتاه در سینمای ایران”، مصاحبه ای کوتاه است که آوینی در آن به شاخصه ها و تفاوت های فیلم کوتاه در قیاس با فیلم بلند اشاره کرده است. “درباره ی سینمای کودکان” هم یادداشتی است که در سوره ی دوره ی دوم، خرداد 1368 منتشر شده است
قیمت اصلی 188,000 تومان بود.159,800 تومانقیمت فعلی 159,800 تومان است.
قیمت اصلی 30,000 تومان بود.25,500 تومانقیمت فعلی 25,500 تومان است.
آینه ی جادو (جلد سوم )
قیمت اصلی 168,000 تومان بود.142,800 تومانقیمت فعلی 142,800 تومان است.
| وزن | 280 گرم |
|---|---|
| ابعاد | 14 × 19 × 1 سانتیمتر |
| نویسنده | |
| ناشر | |
| موضوع | |
| قطع کتاب | |
| نوبت چاپ | ششم |
| سال انتشار | 1399 |
| تعداد صفحه | ج3 |
| جلد کتاب | شومیز |
| زبان کتاب | فارسی |
| شابک | 9786009176878 |
1 عدد در انبار
1 دیدگاه برای آینه ی جادو (جلد سوم )
پاکسازی فیلتربرای فرستادن دیدگاه، باید وارد شده باشید.
«سید مرتضی آوینی» روزنامه‌نگار مستندساز ایرانی 21 شهریور سال 1326 در شهر ری به دنیا آمد. او کودکی‌اش را در چند شهر زنجان، کرمان و تهران گذراند و از همان ابتدا مجذوب هنر بود.
او داستان‌نویسی سرودن شعر را از سن کم آغاز کرد و به دنبال علاقه‌اش تحصیل در رشته‌ی معماری دانشکده‌ی هنرهای زیبای دانشگاه تهران را برگزید. او در دوران جوانی‌اش همانند سایر دانشجویان آن دوره، اوقاتش را در شب‌های شعر، گالری‌ها و جمع‌های روشن‌فکرانه‌ی آن زمان می‌گذراند ولی پس از حضور پررنگ «روح‌الله خمینی» در دهه‌ی پنجاه، او بسیار متحول شد و مسیر زندگی‌اش تغییر کرد و به اندیشه‌های انقلابی و اسلامی گرایش پیدا کرد.
«سید مرتضی آوینی» پس از انقلاب اسلامی مستندسازی را دنبال کرد و چند مجموعه فیلم ساخت. او در واحد تلویزیونی جهاد سازندگی حضور داشت که برای ساخت فیلم به جبهه‌های دفاع مقدس در مناطق جنوبی کشور می‌رفتند.
«آوینی» سال‌های پس از جنگ مؤسسه‌ی روایت فتح را بنا نهاد و فعالیت هنری و رسانه‌ای‌اش را در آ‌نجا دنبال کرد. او در این سال‌ها به نوشتن مقالات و کتاب‌هایش رو آورد که بعضی از آن‌ها را در ماهنامه‌ی سوره منتشر می‌کرد. او پژوهش‌های زیادی درزمینه‌ی هنر بخصوص سینما انجام داد و شاخه‌های دیگر هنر ازجمله نقاشی، گرافیک و تئاتر را نیز بررسی کرد.
«سید مرتضی آوینی» مستند «با دکتر جهاد در بشاگرد» را اواخر دهه‌ی پنجاه در استان هرمزگان ساخت. او در این سال مستند یازده‌قسمتی «حقیقت» را نیز ساخت که بخشی از آن در حال حاضر در دسترس نیست. «سید مرتضی آوینی» اوایل دهه‌ی هفتاد بار دیگر به مناطق جنگی رفت تا فیلم‌های مستند تلویزیونی درباره‌ی جنگ ایران و عراق بسازد. او مجموعه فیلم‌های مستند «روایت فتح» را در ارتباط با وقایع نظامی و سیاسی جنگ ساخت که از شبکه‌ی یک سیما پخش شدند. مجموعه اول این مستند درباره‌ی عملیات بزرگ والفجر ۸ است که شامل یازده برنامه است. مجموعه دوم آن درباره‌ی عملیات کربلای ۱ و مجموعه سوم آن درباره‌ی عملیات کربلای ۵ است. دو مجموعه‌ی آخر این مستندها هم مربوط به رخدادهای دیگر جنگ است.
فیلم مستند «شهری در آسمان» یکی دیگر از آثار «سید مرتضی آوینی» است که حول محاصره، سقوط و آزادسازی خرمشهر ساخته شد. این مجموعه ده‌قسمتی در فکه فیلم‌برداری شد که در یکی از سفرهای مربوط به آن «آوینی» بر اثر حادثه‌ی برخورد با مین کشته شد. این اتفاق در 20 فروردین سال 1372 در فکه رخ داد و کار این مجموعه مستند ناتمام ماند.
کتاب «توسعه و مبانی تمدن غرب» یکی از آثار «سید مرتضی آوینی» است که دارای 19 فصل است. این کتاب تاریخ تمدن غرب را بررسی می‌کند و طی سال‌های 1364 تا 1366 نگاشته شده است. ازجمله سرفصل‌های این کتاب می‌توان به «در معنای توسعه»، «توسعه‌یافتگی، اتوپیای قرن حاضر»، «بهشت زمینی»، «میمون برهنه!»، «توسعه برای تمتع»، «تمدن اسراف و تبذیر» و «عمق فاجعه» اشاره کرد. این اثر ابتدا به‌صورت مقالاتی در ماهنامه‌ی جهاد منتشر می‌شد و اولین بار مرکز حفظ و نشر آثار دفاع مقدس در وزارت جهاد سازندگی پس از درگذشت نویسنده‌اش آن را در قالب کتاب منتشر کرد. کتاب «فتح خون» اثر دیگری از این نویسنده است که سال 1366 نگاشته شده است. این کتاب شامل ده فصل است که داستان‌های مربوط به سال‌های 60 و 61 هجری را روایت می‌کند. سرفصل‌های این اثر عبارت‌اند از «آغاز هجرت عظیم»، «کوفه»، «مناظره عقل و عشق»، «قافله عشق در سفر تاریخ»، «کربلا» و «غربال دهر» که طی آن‌ها نویسنده تاریخ کربلا را به تصویر می‌کشد.
«هفت قصه از بلوچستان» نام یکی از مستندهای «سید مرتضی آوینی» است که بیشتر گفتار متن آن در قالب شعر نو است. این مستند در اردیبهشت و خرداد سال 1360 در روستای زرآباد فیلم‌برداری شده است و درباره‌ی مردم محروم بلوچستان است. این مستند روایت قصه گونه‌ای است که «نشر واحه» آن را در قالب کتاب منتشر کرده است. در این کتاب تصاویر مربوط به بلوچستان وجود دارد که مطالعه‌ی آن می‌تواند همان حس تماشای مستند را برای خواننده‌اش تداعی کند. «نامه‌ای به یک دوست قدیمی» اثر دیگری از این نویسنده است که سال 1368 در شماره‌ی مرداد ماهنامه‌ی سروده بانام «طه عطابخش» منتشر شد. این اثر با لحن و سبکی متفاوت از سایر آثار این نویسنده نگاشته شده است و همانند یک داستان کوتاه است.
کتاب «آغازی بر یک پایان» مجموعه‌ای از مقالات این نویسنده است که بیشتر نشان‌دهنده‌ی وجهه‌ی اعتقادی و سیاسی نگارنده‌ی آن است. این اثر در چهار بخش تدوین شده است، بخش اول آن حاوی نوشته‌هایی در سوگ «حضرت امام خمینی» است. بخش دوم آن شامل مقالاتی درباره‌ی مبانی حکومت دینی و نظام ولایت‌فقیه، خصوصاً در تقابل بانظم سیاسی غالب در عالم متجدد و غربی است. بخش سوم این کتاب به فاجعه‌ی نسل‌کشی مسلمانان در بوسنی اشاره می‌کند و نویسنده در بخش چهارم این کتاب بشارت می‌دهد که «تا آن وضع موعود که انسان در انتظار اوست فاصله‌ای چندان باقی نمانده است.» کتاب «امام و حیات باطنی انسان» یکی دیگر از آثار این نویسنده است که مجموعه‌ی چند مقاله‌ی «سید مرتضی آوینی» درباره‌ی امام خمینی است، این کتاب علاوه بر تصاویری از امام راحل شامل چهار سروده‌ی مرثیه‌وار در سوگ ایشان نیز هست.
«رستاخیز جان» شامل مقالات نگاشته شده‌ی «آوینی» درزمینه‌ی ادبیات، فرهنگ و هنر و رسانه است که در طول سال‌های 1368 تا 1371 در مطبوعات چاپ شده‌اند. «آینه جادو»، «شرق بهشت، گفت‌وگوی امید روحانی با سید مرتضی آوینی»، «حلزون‌های خانه‌به‌دوش» و «نقاشی برای نقاشی» از آثار دیگر این نویسنده و فیلم‌ساز انقلابی است که بامطالعه‌ی آن‌ها می‌توانید خط فکری‌اش را درک کنید.
کتاب «سید مرتضی آوینی، گوشه‌هایی از زندگی سید شهیدان اهل‌قلم» اثر «محمدرضا حدادی» درباره‌ی زندگی این روزنامه‌نگار انقلابی است و بخش‌هایی از این کتاب از زبان خود «آوینی» است. این اثر هم برای فهم بیشتر روش زندگی این نویسنده بسیار کمک‌کننده است.
برای ارسال بریده کتاب، ابتدا وارد حساب کاربری خود شوید.
ورود / عضویت
علی –
بخش عمده مقالات این کتاب به نقد و بررسی فیلم های ایرانی در طول پنج دوره جشنواره فیلم فجر71-67 (جشنواره های هفتم تا یازدهم) و ارزیابی سیاستگذاری سینمای ایران در این سال ها اختصاص یافته.