این مجموعه، سومین مجموعه از سروده‌های فاضل نظری بعد از دو مجموعه «اقلیت» و «گریه‌های امپراتور» مشتمل بر 51 غزل با موضوعات عاشقانه و عارفانه و نیز همراه با چند شعر آئینی است. این مجموعه از سروده‌های نظری نسبت به دو مجموعه قبلی‌اش اگرچه در ادامه همان‌هاست اما دارای تفاوت‌های زبانی است. همچنین «آن‌ها» دارای شادی و ابتهاج بیش‌تری است و به گفته شاعر «غم جان مایه آن‌ها نیست.» اگرچه به گفته خود شاعر در شعر عاشقانه از غم‌گریزی نیست. نظری در شعرهای آن‌ها با این دیدگاه که اگرچه دردها و غصه‌های انسان گذشته با امروز چندان تفاوتی ندارد اما درهرحال نوع نگاه، چینش و انتخاب کلمات و مفاهیم و نیز زبان موضوع باید به گونه‌ای متناسب با احوال انسان امروز باشد. گزیده متن: چشمت به چشم ما و دلت پیش دیگری‌ست جای گلایه نیست! که این رسم دلبری‌ست هرکس گذشت از نظرت، در دلت نشست تنها گناه آینه‌ها زود باوری است مهرت به خلق بیشتر از جور بر من است سهم برابر همگان، نابرابری‌ست دشنام یا دعای تو در حق من یکی است ای آفتاب، هرچه کنی ذرّه پروری‌ست ساحل جواب سرزنش موج را نداد گاهی فقط سکوت سزای سبکسری‌ست