«آدم‌های خانه عنقا» مجموعه داستان‌های کوتاهی از ده‌نویسنده جوان با موضوعات اجتماعی است. این مجموعه در کارگاه داستان دفتر نشر معارف و زیر نظر محمدرضا شرفی خبوشان تهیه شده است.

ضربِ صدا آن‌قدر زیاد است که‌ به دیوار‌ می‌‎خورم. مادر نزدیک راهرو با صورت به زمین می‎‌افتد. مردی تفنگ‎‌به‎‌دست که اورکت و پوتین پوشیده، در آستانۀ درِ حیاط ایستاده‌ و دستش را از روی ماشه برنمی‎دارد. او را همین چند دقیقۀ پیش دیده‎‌ام. دست‌‎هایم را روی گوش‎‌هایم‌ می‌‎گذارم و با تمام توانی که در عمرم جمع کرده‎‌ام جیغ می‌‎کشم. باز هم جیغ می‌‎کشم. انگار‌ می‌‎خواهم با صدای جیغم این تصویر وحشتناک پاک شود. اما پاک نمی‎‌شود. همه‎‌جا سرخ است. سرخِ سرخ! باز جیغ می‌‎کشم. تلوتلو می‌خورم و جلو می‌روم. قلبم بیرون سینه‌‎ام می‌‎زند. درست کف حیاط… همان‌جا که گلنار روی سینۀ بابا افتاده و چشمانش به گل‌‎های توی باغچه خیره مانده… صورت بابا… حتی ریش‎‌هایش سرخ است. لق‌زنان جلو می‎‌روم. بوی باروت از توی بینی‎‌ا‌م بالا‌ می‌‎رود و تمام مغزم را‌ می‌‎گیرد. سرم گیج‌ می‌رود. لب ایوان زانو‌ می‌‎زنم و سُر‌ می‎‌خورم پایین. خودم را روی زمین می‌‎کشم. گلنار چقدر ساکت است! انگار دروغی هولناک شنیده باشد،
مبهوت روی سینۀ بابا چسبیده. صدایم بالا نمی‌‎آید: «بابا!…»