من و رزا تو که بودیم، جایمان وسط فروشگاه کنار میز مجله ها بود و به نیمه بزرگ تر ویترین دید داشتیم. بنابراین می توانستیم بیرون را تماشا کنیم: کارمندان شتابان در گذر، تاکسی ها، دونده ها، جهانگردها، مرد گدا و سگش و بخش پایینی ساختمان آرپی او. بیشتر که جا افتادیم، مدیر به ما اجازه داد به جلوی فروشگاه، درست تا جلوی ویترین، پیش برویم و بعد توانستیم ببینیم که ساختمان آرپی او واقعا چقدر بلند است؛ و اگر درست به موقع آن جا می بودیم، خورشید را حین سفرش در گذر از نوک ساختمان های سمت خودمان تا سمت ساختمان آرپی او می دیدیم.