هستی و زمان

پرسشی که هایدگر در هستی و زمان مطرح می کند «پرسش هستی» است، یعنی همان پرسشی که از سرآغاز فلسفه اندیشه های فیلسوفان را به تلاطم افکنده است. ازاین رو این کتاب از حیث موضوع اش تازگی ندارد. اما وجه «مدرن» آن شیوه ی بررسی هایدگر از این مسئله و تعیین هستی انسان (دازاین) به مثابه دروازه ی ورود به شناخت هستی است که پس از سرآغازهای اصیل و خیره کننده ی آن در فلسفه ی یونانی ماقبل سقراطی دیری است که حتی پرسش از آن به فراموشی سپرده شده است. تحلیل اگزیستانس دازاین از طریق ساخت های «ممکنی» که «اگزیستانسیال» نامیده می شوند «اونتولوژی بنیادی» نام می گیرد که شرط امکان ذاتی همه ی اونتولوژی ها را تشکیل می دهد. زیرا دازاین هستنده ای است که هر پرسش فلسفی از آن سرچشمه می گیرد و به آن بازمی گردد. ازهمین رو بسیاری از مسائل فلسفه همچون پروا، خودبودگی و دیگربودگی، جهان، مکان مندی و زمان مندی، مرگ و غیره صورت بندی های متفاوتی کسب می کنند. این اثر فضای فلسفی قرن بیستم را تحت تأثیر قرار داده و الهام بخش بسیاری از برجسته ترین متفکران پساساختارگرا همچون میشل فوکو و ژاک دریدا بوده است.
مارتین هایدگر از برجسته ترین فیلسوفان قرن بیستم بود که با شیوه ای نوین به تأمل درباره ی وجود پرداخت و فلسفه ی او بر دیدگاه های بسیاری از فلاسفه بعد از او اثر گذاشت. او در 26 سپتامبر سال 1889 میلادی در خانواده ای کاتولیک و سنتی در یکی از روستاهای ایالت بادن در جنوب غربی آلمان به دنیا آمد. تحصیل در الهیات را از سال 1909 در دانشگاه فرایبورگ آغاز کرد و بعد از آن به فلسفه روی آورد و همواره تحت تأثیر استادش ادموند هوسرل بود.
از مهم ترین کتاب های او در فلسفه، کتاب «هستی و زمان» است که در آن به نقد تاریخ فلسفه ی غرب که به تعبیر او همان تاریخ متافیزیک است، پرداخته است. او در این اثر در پی طرح افکندن هستی شناسی تازه ای است که خود آن را هستی شناسی بنیادین می خواند؛ چرا که نزد او تاریخ متافیزیک، تاریخ غفلت از وجود و افتادن در ورطه ی موجودانگاری است. «فلسفه چیست»، «مفهوم زمان»، «پایان فلسفه»، «متافیزیك نیچه»، «سرشت حقیقت»، «پرسش تکنولوژی» و«نامه ای در باب اومانیسم» از دیگر آثار او هستند. اندیشه های هایدگر، رقم زننده ی مایه های فکری بسیاری از متفکران مابعد تجدد از جمله میشل فوکو، ژاک دریدا، گادامر و سارتر بوده است. هایدگر در 26 مه سال 1976 میلادی درگذشت.
عبدالکریم رشیدیان، پژوهشگر حوزه ی فلسفه و مترجم، به سال 1327 در شهر دزفول متولد شد. پس از گذراندن تحصیلات اولیه و گرفتن دیپلم طبیعی در سال 1345، و دریافت مدرک کارشناسی شیمی در سال 1348 راهی فرانسه شد. دوره ی کارشناسی و کارشناسی ارشد فلسفه را در دانشگاه پاریس به اتمام رساند و دکتری فلسفه را در سال 1357 از دانشگاه سوربن دریافت کرد. او در حال حاضر مدرس و عضو هیئت علمی گروه فلسفه ی دانشگاه شهید بهشتی ست.
وی در سال 1385 برای تألیف کتاب هوسرل در متن آثارش جایزه ی کتاب سال در حوزه ی فلسفه را دریافت کرد و کتاب های نقد قوه ی حکم و از مدرنیسم تا پست مدرنیسم با ترجمه ی او به ترتیب در سال های 1379 و 1382 از سوی کتاب سال به عنوان کتاب برگزیده ی تشویقی انتخاب شدند.