مکتب ادبی فقها با روش علمی نقادانه و واقع گرایانه پایه های زبان شناسی علمای ادب را به تکامل خود رسانده و تناقض آن ها را کشف نموده و ناتوانی آن در حل بسیاری از مشکلاتی که فرد فقیه نیاز دارد، اثبات می کند.

مکتب ادبی فقها توانست رشد ادبیات را با مبانی علمی و استوار در مقابل علمای ادب عرضه دارد و ضمن ساختن بنایی جامع و یکپارچه و محکم با قدرت تمام، وارد میدان جنگ ادبی شود و بسیاری پندارها و بافته های علمای ادب را ابطال کند و با ایجاد مکتبی پایدار و برگرفته از منابع معتبر، پیروز و موفق این میدان را ترک نماید.
از میان شخصیت های ادبی، «محقق رضی» از ستارگان درخشانی به شمار می آید که با تالیفات بی نظیر خود در ادبیات، خدمات شایانی را به دانش پژوهان علوم قرآنی ارزانی داشته است.
شیخ رضی الدین محمد بن استرآبادی ملقب به نجم الائمه و از بزرگان و مفاخر شیعه در زمینه ی علوم ادبی همچون صرف، نحو و بلاغت است. «محقق رضی»، شهرت خود را مدیون دو کتاب شرح کافیه و شافیه است. در این دو کتاب به طور کامل به علم صرف و نحو پرداخته شده است.

کتاب حاضر مبانی و دیدگاه های این عالم بزرگوار را مورد بررسی قرار داده است و شیوه ی کتاب به این صورت است که ابتدا مبنا و دیدگاه محقق رضی ذکر می شود و بعد به بررسی آن می پردازد که معمولا با تعبیر «صحیح آن است که» به بررسی دیدگاه های وی پرداخته شده و دیدگاه خود در مساله را بیان نموده است.