پیرمرد در حالی که اشک از چشمانش جاری شده بود، دستان خود را به‌سوی آسمان بلند کرد:
خداوندا، تو امیر مؤمنان، جناب معاویه‌بن‌ابی‌سفیان، را بر ما برتری و سروری دادی، به او عزت و حکومت عطا کردی و دینت را به‌واسطۀ او به ما تعلیم دادی. خداوندا، هم‌اکنون او برترین خلق تو بر روی زمین و نزدیک‌ترین فرد به پیامبر توست. خدایا، خودت به ایشان سلامتی بده و سایۀ او را بر سر ما مستدام بدار.

دارم هلاک می‌ شوم. از صبح تابه‌حال، نفسم بالا نمی‌آید. نمی‌دانم چرا امروز هوا این‌قدر گرم شده است. آخر این خورشید بی‌رحم از زمین بیچاره چه می‌خواهد که شلاق‌های آتشینش را بر تن عریان آن فرود می‌آورد؟! انگارنه‌انگار که فصل خرماپزان سر آمده است. در تمام عمرم، پاییزی به این داغی ندیده بودم.