«مرگ تصادفی یک آنارشیست»شاهکار بی بدیل داریو فو نمایش نامه نویس ایتالیایی است که به دلیل استفاده از خنده در گشودن چشم های ما به بی عدالتی در هفتاد و یک سالگی جایزه ی نوبل ادبیات را از آن خود کرد. فو عناصر فنی دلقک بازی روایی اش را در فرشینه ی تیاتری فشرده ای می بافد که در آن سیاست و شعر از هم جدانشدنی هستند. ضرباهنگ کمیک او از جدل میان آزادی و خفقان که جوهر داستان های اوست،پدید می آیند.هریک از اوج های خنده آور کار او در هم نوازی با آهنگ رهایی بخش علیه بیدادگری پدید آمده اند.