این‌ کتاب‌ در واقع‌ یکی‌ از آثار کلیدی‌ هایدگر و درس گفتاری‌ است‌ که‌ وی‌ در سال‌ 1929 به‌ مناسبت‌ انتصاب‌ به‌ جانشینی‌ هوسرل‌ در دانشگاه‌ فرایبورگ‌ ایراد کرده‌ است‌. هایدگر چهارده‌ سال‌ بعد یعنی‌ در سال‌ 1943 یک‌ پسگفتار و بیست‌ سال‌ بعد ــ سال‌ 1949 ــ درآمدی‌ بر این‌ درسگفتار می‌افزاید که‌ این‌ را می‌توان‌ حاکی‌ از بیعت‌های‌ مجدد او با مضمون‌ این‌ درسگفتار طی‌ بیست‌ سال‌ دانست‌. این‌ درسگفتار کوتاه‌ در عین‌ حال‌ که‌ مضمون‌ هستی‌ و زمان‌ را دربر دارد. از نخستین‌ گام‌های‌ هایدگر در راه‌ چرخش‌ فکری‌ او نیز نشان‌ دارد.