ددمانس یا زوال عقل از عوارضی است که افراد پیر و مسن دچار آن می‌شوند. این بیماری باعث یأس و ناامیدی و تحلیل‌رفتن توانایی‌های ذهنی و جسمی بیمار می‌شود و از جمله پیامدهای آن پرخاشگری بیمار است و فرسایش روحی بیمار و خانواده‌اش. بدون تردید بیماری وخیم عزیزی باعث رنج و عذاب اطرافیانش می‌شود و اگر او مایل نباشد مشکلاتش را بی‌پرده مطرح نماید، نگرانی آنها صدچندان می‌شود. در عین حال، برای شخص مبتلا هم پرداختن دائم به این مطلب به همان اندازه عذاب‌آور است.
بسیاری از خانواده‌ها در برخورد با این معضل درمانده می‌شوند و دست به کارهایی می‌زنند که نتیجۀ معکوس دارد. آگاهی عمیق از سیر بیماری و داشتن درکی درست از روال‌ها و روندهای آن سبب می‌شود تا از بروز مشکلات عدیده و تصمیماتی که عواقب ناگواری درپی دارد جلوگیری کنیم.

کتاب جن هال می‌کوشد که بینشی به خوانندگان ببخشد تا بتوانند کمک مؤثری به مبتلایان دمانس کنند و در جریان مراقبتی که بسیار فرساینده است با آمادگی بهتری تیماردار عزیزان خود باشند.
هال در بخشی از مقدمۀ خود بر کتابی که به یاد مادر درگذشته و آلزایمری‌اش نگاشته، می‌نویسد:
«مادرم بهترین دوستم بود و با وخامت اختلال آلزایمر او، نفرتی در من ایجاد شد، زیرا آن صمیمیت و نزدیکی از بین رفت. اکنون که به گذشته می‌اندیشم، در می‌یابم که در مراحل اولیۀ بیماری مادر، با او نامهربان بودم، زیرا درک کاملی از آنچه که بر او می‌گذشت نداشتم و نمی‌دانستم که احتیاجات مادر آسان‌تر بود.»