مهم‌ترین خصلتی که می‌توان به جنبش‌های توتالیتر نسبت داد، آن است که این جنبش‌ها به سرعت فراموش می‌شوند و به آسانی می‌توان چیز دیگری به جای آن‌ها برقرار کرد. این قضیه در مورد کیفیت شهرت رهبران این جنبش‌ها، مصداق بیش‌تری دارد

آمیزه ی زودباوری و دیرباوری در همه ی رده های جنبش های توتالیتر شیوع دارد، اما هر اندازه که یک رده بالاتر باشد، دیرباوری اش بر زودباوری اش می چربد. اعتقاد سیاسی همه ی رده ها از هوادار ساده گرفته تا رهبر، این است که سیاست نوعی نیرنگ بازی است و نخستین فرمان جنبش، یعنی «پیشوا همیشه بر حق است»، به همان اندازه برای مقاصد سیاست جهانی و یا به عبارت دیگر، فریفتن جهانی، ضروری است که انضباط نظامی برای اهداف جنگی.

توتالیتاریسم، هانا آرنت،‌ صفحات ۱۷۰و۱۷۱