ترانه های شیرین بابا طاهر

او کیست که همه «بابا»و«عریان»می خوانندش؟ تو که گاه چون عارفی بلند افکار می ماند و گاه چون عاشقی شیدا و تنها؟ «باباطاهر»هرکه بود و هرچه بود ثناگوی کسی نشد. نه سرخم کرد و نه دل و زبانش را به حراج گذاشت. او دلسوخته بود و برای سوته دلان سرود.