بدون تو، ما هیچ هستیم

کتاب «بدون تو، ما هیچ هستیم»، نوشته‌ی سوکی کیم، به همت نشر کتاب کوله‌پشتی به چاپ رسیده است. این کتاب، گوشه‌ای از زندگی تکان‌دهنده و غیر قابل پیش‌بینی در ناشناخته‌ترین کشور جهان را نشان می‌دهد و زندگی مردان جوانی را به تصویر می‌کشد که سوکی کیم آن‌ها را سرباز و برده می‌خواند.

روزی سه‌بار دانشجویان در صف‌هایی منظم رژه می‌روند و در تکریم کیم جونگ ایل و کره شمالی سرود می‌خوانند: بدون تو، سرزمین مادری ما وجود ندارد. بدون تو، ما هیچ هستیم. این صحنه‌ای چندش‌آور است، اما سوکی کیم هم کم‌کم سرود را یاد می‌گیرد و ناخودآگاه آن را همراه دانشجویانش زمزمه می‌کند. سال ۲۰۱۱ است و تمام دانشگاه‌های کره شمالی را به‌مدت یک سال تعطیل کرده‌اند و دانشجویان به محل‌های ساخت‌وساز فرستاده شده‌اند. همه به جز ۲۷۰ دانشجوی دانشگاه پسرانه‌ی علم و تکنولوژی پیونگ یانگ؛ دانشگاهی که با دیوار محصور شده و روی دیوارهای تک‌تک اتاق‌هایش عکس‌های کیم ایل سونگ و کیم جونگ ایل به چشم می‌خورد. سوکی خودش را یک مبلغ مذهبی و استاد زبان جا زده و به آنجا رفته است. در طول شش ماه، او روزی سه‌بار با دانشجویان جوانش غذا می‌خورد و مشغول آموزش زبان انگلیسی به آن‌هاست و تمام این‌ها زیر نگاه تیزبین رژیم انجام می‌شود.

کیم می‌گوید: انگار آنجا زمان متفاوت می‌گذشت. وقتی درهای دنیا به رویت بسته باشد، هر روز دقیقاً مثل روز قبل می‌گذرد. این یکنواختی روح را فرسوده می‌کند، آن‌قدر که تبدیل به جسمی می‌شوی که فقط نفس می‌کشد، کار می‌کند، مصرف می‌کند، با طلوع خورشید بیدار می‌شود و با غروب خورشید می‌خوابد. این پوچی همراه گذر آهسته‌ی روزها عمیق و عمیق‌تر در جان رخنه می‌کند و تو به‌شدت به انسانی نامرئی و بی‌اهمیت تبدیل می‌شوی. من گاهی دچار این حس می‌شدم؛ یک حشره‌ی کوچک که دور خودش می‌چرخد، فقط برای اینکه ادامه دهد و ادامه دهد. آنجا، در آن فضای بی‌رحم، هیچ‌چیز حرکت نمی‌کرد. نه خبری وارد می‌شد نه خارج. نه می‌توانستی با کسی تماس بگیری نه کسی می‌توانست با تو تماس بگیرد. هیچ ایمیل، نامه یا ایده‌ای بدون مجوز رژیم رد و بدل نمی‌شد. سی مُبلغ مذهبی که خودشان را در قالب مدرس جا زده بودند و دویست و هفتاد پسر دانشجو اهل کره شمالی، و من، تنها نویسنده که خودم را به عنوان مُبلغ مذهبی و در نهایت یک مدرس جا زده بودم. ما در این دانشگاه، که حکم زندان را داشت، در حومه‌ی متروکه‌ی شهر پیونگ‌یانگ، که بیست و چهار ساعته به‌شدت از آن نگهبانی می‌شد، زندانی شده بودیم و جز یکدیگر کسی را نداشتیم.

سوکی کیم نویسنده‌ی رمان «مترجم» است، رمانی که موفق به دریافت جایزه شده است. همچنین او توانسته کمک هزینه‌ی تحصیلی گوگنهام، فول برایت و اُپن سوسایتی را دریافت کند. کیم از سال ۲۰۰۲ به عنوان خبرنگار به کره شمالی سفر کرده و مقالاتش در نیویورک تایمز، مجله‌ی هارپر و مجله‌ی نقد کتاب نیویورک چاپ شده است. او در سئول به دنیا آمده و بزرگ شده است و حالا در نیویورک زندگی می‌کند.