بیش از شصت سال از سقوط دولت محمد مصدق در 28 مرداد 1332 می گذرد ولی هنوز این واقعه علاقه مندی مورخان و هیجان محافل ایرانی را برمی انگیزد. این رخداد را بسیاری از ایرانیان در داخل و خارج، کودتایی توصیف می کنند که تحت حمایت سازمان سیا، فروغ خواست ملی برای دموکراسی و شکوفایی اقتصادی را خاموش کرد.
چرا با وجود حوادث مهمی که پس از انقلاب اسلامی رخ داده، سرنگونی مصدق هنوز در حافظه جمعی ما رنگ نباخته است؟ این تاثیر ماندگار را به چه می توان نسبت داد؟ این پژوهش برخلاف افکار رایج کنونی در جامعه، در توضیح عواملی که منجر به سقوط مصدق شد، نقش موثرتر را به عوامل داخلی می دهد.
نویسنده با نگاهی انتقادی به اسناد آرشیو وزارت خارجه امریکا و سازمان سیا، به تحلیلی متفاوت از کودتای 28 مرداد پرداخته است. او در عین پذیرش دخالت انگلیس و امریکا در کودتا، سرنگونی دولت مصدق را بیشتر ناشی از عوامل داخلی می داند. از این رو می توان «ایران و سازمان سیا» را قرائتی نو و عاری از پیش‌داوری های سیاسی و ایدئولوژیک درباره سقوط دولت مصدق دانست.
کتاب در هشت فصل نوشته شده و براساس اسناد و مکتوبات و نیز تحلیل ها و گزارش های ثبت شده، به ارزیابی اتفاقات حول و حوش ملی شدن صنعت نفت تا سقوط دولت مصدق می پردازد و عوامل منجر به کودتای 28 مرداد 1332 را یک به یک شرح می دهد.
داریوش بایندر نویسنده کتاب، دیپلمات و کارگزار سیاسی ایران در دوره محمدرضا پهلوی بود. او مدتی عضو دفتر نمایندگی ایران در سازمان ملل، مدیر دفتر منطقه ای امریکا در وزارت امور خارجه، مشاور سیاست خارجی نخست وزیری در سالهای پایانی رژیم پهلوی و هماهنگ کننده منطقه کمیساریای عالی پناهندگان سازمان ملل در بنگلادش و کنگو بوده است