استعمار در لغت به معنای طلب عمران و آبادی است. این واژه زمانی بر سر زبانها افتاد که اروپاییها اعلام کردند هدفشان از رفتن به آفریقا، آمریکای لاتین و آسیا آباد کردن این نواحی و متمدن ساختن مردمان آنهاست. تاریخ اما ثابت کرده است که مفهوم لغوی استعمار کجا و مفهوم عملی آن کجا. چون هر زمان استعمار قدم به درگاهی گذاشت، آبادی از پنجره رخت بست و رفت. اکنون با فرض مفهوم نخست، تاریخ آغاز استعمار را باید از قرن ۱۵ و ۱۶ میلادی دانست که امپراتوری بریتانیا در ۱۵۹۹با تأسیس کمپانی هند شرقی، پایههای سلطهی استعماری خود بر مناطق زرخیز جنوب آسیا را تحکیم کرد و ازآنپس، تمامی عملیات استعماری و روابط سلطه گرانه ی خود با ملل جنوب آسیا را از طریق این کمپانی بهپیش برد.