اعجاز

اعجاز یعنی تلافی سبز های زمردی ات با امواج متلاطم شده از خوشی ام…
شاید آسمان نگاهم نارنجی نشود، شاید بنفش نباشد، ولی بس شک شکوفه صورتی می زند به کنج دلم…
نه، صورتی هم نه، سرخ.. سرخ.. سرخ!…
اعجاز، ترکیب چشمان توست با چشمان من…
دنیا رنگ جدید می زند از این ترکیب و چه محشری به پا می شود از دریچه ی رنگ جدید دنیا را دیدن، دنیای پر از روز های سرخ!