نویسنده‌ی این کتاب مفهوم «بینافرهنگی بودن» مترجم را مطرح و پیشنهاد می‌کند که اصول اخلاقی به جای این‌که مبتنی بر نقد ترجمه‌ها باشد، همان‌طور که شایسته است، بر شخص مترجم متمرکز شود. مترجم که ارتباط دهنده‌ی فرهنگ‌هاست، می‌تواند همکاری بینافرهنگی را تسهیل کند. پس باید فقط در برخی موقعیت‌ها دست به ترجمه زد و هنگامی که بدانیم به چه علت و برای چه کسی باید ترجمه کنیم، آن‌وقت قطعا می‌دانیم که چطور باید ترجمه کنیم. بنابراین ارزیابی زبان‌شناختی در درجه‌ی دوم اهمیت قرار می‌گیرد. آنتونی پیم، با این اهمیت، به بازخوانی نقادانه‌ی شلایر ماخر، واکاوی اسطوره‌ای-فلسفی قاصد در تاریخ‌نگاری‌های هرودوت و همچنین تفکر در زمینه‌ی مسئولیت مترجم و علیت عمل ترجمه پرداخته است. آنتونی پیم همچنین بسیاری از مفاهیم برگرفته از نظریه‌های دوره‌ی معاصر را به کار می‌برد: رویکردهای توصیفی، نظریه‌ی هدف، دیدگاه‌های ل.ونوتی… تعریف دوباره‌ی اندیشه‌ی اخلاقی بر پایه‌ی مبانی نو، که ترجمه‌شناسان مدرن غالبا از زیر بار آن شانه خالی کرده‌اند یا با صراحت به آن بی‌توجه مانده‌اند، موضوع این مطالعه‌ی بدیع است.