آنک آن یتیم نظر کرده

« آنك آن يتيم نظر كرده» رماني بلند بالا با از زندگي پيامبر اسلام و ياران تازه مسلمان اوست كه به سياق زبان كهن فارسي -نزديك به زبان دري- و به سبك ادبيات تاريخي نوشته شده است. اين كتاب در نوع خود بي نظير است و توانسته است از دل تحقيقات تاريخي و منابع معتبري كه « محمدرضا سرشار» در طول ساليان متماد مطالعه و تحقيق كرده، داستاني خواندني و زيبا را به خوانندگان خود هديه كند. «آنك آن يتيم نظر كرده»  كه مورد تشويق بزرگاني چون مقام معظم رهبري نيز واقع شده است توانسته است در عين بازتاب حقايق و نكات دور از چشم تاريخي، سيري داستاني را با لحني ادبي به نمايش بگذارد.

داستان با خوابي نمادين كه عبدالمطلب به تكرار آن را ديده بود شروع مي شود. او در خواب مأمور حفر و بازيابي چاه است، چاهي به نام زمزم. حكايت زمزم و حفر آن داستاني مي شود براي اهالي و بزرگان مكه. راوي داستان سيال است و به كس خاصي تعلق ندارد به همين خاطر هميشه مخاطب را بيدار و هوشيار نگاه مي دارد. داستان بي ياوري عبدالمطلب در هنگام حفر چاه و زورگويي قريش او را وادار مي كند كه از خدا ده پسر بخواهد… .

نذر عبدالمطلب به خاطر تولد  ده فرزند با قرباني يكي از بهترين هاي آنها به انجام مي رسيد. قيامتي درست كرده بود اين نذر از شيون خواهران و مادران. نيكوترين فرزند او كسي جز عبدالله نبود مگر آنكه قرعه او را نجات دهد. اما قرعه هم به جز عبدالله نظر ديگري نداشت. عبدالله پدر محمد است. پدر آخرين پيامبر خدا(ص)  و قهرمان اين كتاب، پس چگونه بايد نجات پيدا كند از اين نذر كُشنده. كتاب سرشار از هيجانات معنوي اين گونه است كه تشويق مان مي كند به خواندن و تمام كردن آن. اين تازه آغاز قصه است تا وقتي مي رسد به پايان، هنگامي كه حبشه سرزميني مي شود براي اولين هجرت مسلمانان آزار ديده. از آن آغاز تا اين پايان خواندني هاي زيادي است كه نمي شود از دست داد.

« شش سال از نخستين و هم واپسين سفر محمد مي گذشت. در اين ساليان، جز چند بار كه با عمو زادگان  به چراي رمه به دشت آمده بود، از مكه پا به بيرون ننهاده بود. نيز ، آن سفر به يثرب بود و اين يك هم هرچند از يثرب مي گذشت، ليك از آن، بس آن سوتر مي رفت.

محمد پيشتر، از شام و شهرهاي آن، نكته ها شنيده بود. اينك، اين سفر، براي او امكاني بود تا آن شنيده ها- و بل افزون بر آن- را خود ببيند و تجربه كند.»