مجید قیصری؛ زادۀ دی ماه سال 1345 و دانش آموختۀ رشتۀ روان شناسی است و داستان نویسی را به شکل جدی از سال 1372 آغاز کرد و یک سال پس از آن ازدواج کرد و یک دختر به نام فرنگیس دارد.
او به جز نویسندگی، در زندگی شخصی عاشق آشپزی و باغبانی و درختکاری است. مدتی هم کارمند ادارۀ مبارزه با مواد مخدر بوده ولی بنا به دلایلی از آن جا استعفا داد.
قیصری اگرچه به عنوان یکی از مطرح ترین و برجسته ترین نویسندگان ادبیات جنگ شناخته می شود ولی در موضوعات دیگر هم آثار قابل توجهی مثل «جشن همگانی» و «سه کاهن» را خلق کرده است. او جنگ را به جز دنیای نویسندگی در واقعیت هم تجربه کرده و در سال 1363 وقتی 18 ساله بود به صورت داوطلبانه در جنگ حاضر شده و در سال 1364 در منطقۀ عملیاتی مهران مجروح شده است.
وی در طول دوران نویسندگی جوایز ادبی مختلفی را کسب کرده است از جمله جایزۀ رمان برتر اوراسیای روسیه، جایزهٔ ادبی جلال، مهرگان ادب، جایزهٔ ادبی اصفهان، جایزهٔ نویسندگان و منتقدان مطبوعات، قلم زرین و جایزهٔ پِکا. همچنین او صاحب نشان درجه یک هنری است و برخی از آثارش به زبان های مختلف ترجمه شده اند. او سال هاست مدرس کارگاهی به نام «یکشنبه های داستان» است که در مؤسسۀ شهرستان ادب برگزار می شود.
در ادبیات نمایشی هم فیلمنامه «یک‌روز به‌خصوص» کار مشترک مجید قیصری و همایون اسعدیان است.
در سال هشتاد و هشت پیش از شروع داستان «سه کاهن وقتی قیصری از لحاظ روحی حال خوبی نداشت، با نوشتن این رمان حالش عوض شد و برای خاصیت شفابخشی داشت و زندگی را به او بازگرداند.
شاید در نگاه اول عجیب باشد که نویسنده ای خنده رو و خوش مشرب و مهربان چگونه بیشترین آثارش را در زمینۀ جنگ نوشته است ولی در یک نگاه دقیق می شود فهمید او در ادبیات جنگ هم مهربانانه و دلسوزانه به ماجرا نگاه می کند و بزنگاه های عاطفی تلخ و شیرین آن را هدف می گیرد نه این که پرداختی سطحی به ماجرا داشته باشد؛ قیصری جنگ را با تمام ابعادش و به صورت صریح بازگو می کند و این از تفاوت های مهم او با اغلب نویسندگان این ژانر است.
