تو عاشقش بودی اما وقتی دیدی که او را از دست داده‌ای، از پای درنیامدی. می‌بینم که زنده‌ای و قرار است به زندگی‌ات ادامه دهی. بدون بانویت… آیا این با عشق سازگار است؟ خدیجه کنار پنجره ایستاد و از لابه‌لای

در هتل، نگهبان شب که مرد قابل‌اطمینانی است گفت که با این همه موش، او در انتظار یک بدبختی است. … پرسیدم که به عقیده‌ی او در انتظار چه نوع بدبختی می‌توان بود؟ نمی‌دانست و می‌گفت بدبختی قابل‌پیش‌بینی نیست، اما

پرسید: – زندگی چند قسم است؟ گفت: – سه قسم! کودکی و پیری! پرسید: – پس جوانی چه؟ گفت: – فدای حسین… حسین‌جان! کربلا نبودم تا یاری‌ات کنم، اما هرکس که تو را شناخت، جانش را فدای مهدی فاطمه(عج) می‌کند…

شوق به خوشبختي با ارزش ترين چيزيه كه تو قلب آدم نهفته س.

امروزه دیگر اثری از شاهزادگان سُغدی دیده نمی‌شود؛ بلکه اتوبوس‌های گردشگرانِ اغلب ژاپنی و آلمانی و حتی آمریکایی است که پس از عبور از دشت پهناور و سوزان مرغاب، برای ادای احترام به آنجا می‌روند. هنگامی که به ویرانه‌های پرسپولیس

مردن فقط دفن‌شدن در خاک نیست، همین که چیزی برای از دست‌دادن نداشته باشی، یعنی مُرده‌ای.

کلَّا، مَا هَذِهِ فِینَا نَزَلَتْ، إِنَّمَا نَزَلَتْ فِینَا: «ما أَصابَ مِنْ مُصیبَةٍ فِی الْأَرْضِ وَ لا فی أَنْفُسِکمْ إِلاَّ فی کتابٍ مِنْ قَبْلِ أَنْ نَبْرَأَها إِنَّ ذلِک عَلَی اللَّهِ یسیرٌ – لِّکیلَا تَأْسَوْاْ عَلی مَا فَاتَکمْ وَ لَا تَفْرَحُواْ بِمَا

بخش زیادی از آثار آکویناس از ارسطو اقتباس شده‌اند، اما او بسیاری از ایده‌های ارسطو را بسط داد و روشن کرد و به تفکر ارسطویی کمک شایانی کرد. یکی از دستاوردهای برجسته‌ی او «پنج راه» یا دلایلی برای وجود خداست

احساس کرد از همه عالم جدا شده است در بیت هاش مجلس ماتم به پا شده است

مراسم تشییع غایب بودم و برای عرض ادب مجالی نیافتم. باید به جبران گذشته، حضور مضاعف می‌داشتم. روز تشییع با طلبه‌های حوزه، جهادی رفته بودیم ریگان. کاش یک روزی هم می‌توانستم خاطرات آن اردوی قرآنی را بنویسم. یادش بخیر! چه

کاش فقط دست‌هایت روی شانه‌هایم بود…

بوتۀ گل یاس در کنار گیاهان جنگلی روییده بود و پیچکی شرور، دشمن همیشگی زیبایی، دورش پیچیده و آن را زندانی کرده بود.