غزل

صدا در سینهی صبحِ بلورین
از جنس غم بود و
از جنس پروانه
از جنس باران، شعر، لبخند
از جنسِ مهرِ خالصانه‌ی انسان به صفای روح
از جنس گلابِ نابِ تازه مُقَطّر
از جنس آواز گروهی صدها فرشته‌ی مقرب
از جنس شمیم خوشِ ایمان، بر گذشته از قبورِ شهیدان