خدیجه

شراکت میان پاریس ریویو و کنگره آزادی فرهنگی سازمان سیا با تبادل تبلیغات و چاپ دوباره مصاحبه‌های نویسنده‌های معروف پاریس ریویو در مجله‌های رسمی سازمان سیا شکل می‌گرفت.
بخشی از تحسین اولیه پاریس ریویو از سوی کارمندانی در حلقه سازمان سیا بود که البته به منزله تحسین منتقدان آزاد و مستقل جلوه داده می‌شد. این مسئله خارج از کنترل مستقیم مجله بود اما در هر حال آنها را به بهره‌برداران منفعل پروپاگاندای سیا تبدیل می‌کرد. محبوبیت مجله در ظاهر نتیجه چیزی مانند شبکه‌سازی و بازاریابی به نظر می‌رسید. اما هنگامی که غبار نامه‌های آرشیوی را پاک می‌کنید سردبیران در نقشی قرار می‌گیرند که از همان ابتدا مرزهای میان نقد، ژورنالیسم و نیازهای یک دولت، یا بهتراست بگوییم مرزهای میان زیبایی‌شناسی و پیش‌نیازهای سیاسی جنگ سرد، را جابجا می‌کنند. چیزی که خیلی‌ها، از جمله خود سازمان سیا، به سادگی آن را پروپاگاندا می‌نامیدند.