دنیای نویسندگی دنیای بزرگ و سیالی است حتی بزرگ‌تر از آن‌چه که در خیال و وهم ما است. کسی در این دنیای شیرین و عجیب محدود نمی‌شود. یاد دارم که روحانی نویسنده‌ای گفت: صبر داروی بسیار تلخی است که بسیاری از مصیبت‌ها و رنج ها را مداوا می‌کند. نام این نویسنده‌ی روحانی، مظفر سالاری است.
مظفر سالاری متولد سال ۱۳۴۱ در یزد است، شهر بادگیرها، شهری که در شب‌های پرستاره‌اش هر ستاره قصه‌ای می‌شود قصه‌ای به شیرینی شیرینی‌های معروف یزد.
خودش می‌گوید از دوم دبستان که با کانون پرورش فکری کودکان و نوجوانان آشنا شد عشق به ادبیات هم دروجودش روشن شد و باعث شد دوست داشته باشد روزی بنویسد اما بعد از این‌که دیپلم گرفت و وارد حوزه‌ی علمیه شد همکاریش با نشریات کودک و نوجوان جدی‌تر شد.
وقتی به قم رفت به کتاب‌خانه‌ی بزرگ شهر رفت و خواست که کتاب‌ها را مجانی برایشان فهرست کند به شرطی که فقط در کتاب‌خانه کتاب بخواند مسئولان کتاب‌خانه جلوی فعالیتش را نگرفتند و این‌گونه بودکه اوقاتش را در بین کتاب‌ها گذراند.
آقای سالاری که ترجیح خود را نوشتن برای کودکان و نوجوانان می‌داند از بچگی کار نویسندگی خود را از نوشتن انشا برای دوستان و نوشتن خلاصه‌ی کتاب‌هایی که می‌خوانده شروع کرده اما کتاب محبوب و معروفش با نام «رویای نیمه شب» بیشتر یک کتاب خانوادگی محسوب می‌شود و نمی‌توان آن را صرفا در دسته کتاب‌های کودک و نوجوان قرار داد. مظفر سالاری برای کتاب « نیمه شبی در حله » درسال ۸۳ نامزد ﮐﺘﺎب ﺳﺎل جمهوری اﺳﻼﻣﯽ و ﺑﺮﮔﺰﯾﺪه ﮐﺘﺎب ﺳﺎل وﻻﯾﺖ و همچنین برگزیده ﮐﺘﺎب ﺳﺎل ﺳﻼم ﺑﭽﻪها وپوپک شد. بارها داور ﮐﺘﺎب ﺳﺎل ﺑﻮده و ﺑﺎ ﻋﻨﺎوﯾﻦ ﮐﺎرﺷﻨﺎس، ﻋﻀﻮ هیئت ﻋﻠﻤﯽ، ﻣﺸﺎور و ﻣﺪﯾﺮ در اﻣﻮر ادﺑﯽ و هنری دﻋﻮت ﺑﻪ ھﻤﮑﺎری ﺷﺪ. ﺑﻪ دﻟﯿﻞ ﺧﺪﻣﺎت ﻓﺮهنگی و ﺗﻮﻟﯿﺪ و ﺗﺪرﯾﺲ داﺳﺘﺎن، طﯽ ﺳﺎل‌ها، در دهمین ﮐﻨﮕﺮه ﺷﻌﺮ وﻗﺼﻪ طﻼب ، ﺑﺮﮔﺰﯾﺪه وﯾﮋه ﺷﻨﺎﺧﺘﻪ ﺷﺪه است. از ﺳﺎل ۸۳ ﺑﺎ ﻣﻌﺮﻓﯽ ﺷﻮرای ﻓﺮهنگ ﻋﻤﻮﻣﯽ و ﺣﮑﻢ وزﯾﺮ ﻓﺮھﻨﮓ و ارﺷﺎد ﺑﻪ ﻋﻨﻮان ﻋﻀﻮ هیئت ﻧﻈﺎرت ﺑﺮ ﮐﺘﺎب ﮐﻮدک و ﻧﻮﺟﻮان، در ﺗﺪوﯾﻦ آﯾﯿﻦ ﻧﺎﻣﻪ ﻧﻈﺎرت، ھﻤﮑﺎری ﻣﻮﺛﺮ داﺷﺘﻪ است.
ﻧﺨﺴﺘﯿﻦ ﺟﻠﺪ از ﻣﺠﻤﻮﻋﻪ ﭘﻨﺞ ﺟﻠﺪی داﺳﺘﺎن ﻧﻮﯾﺴﯽ ﻗﺪم ﺑﻪ ﻗﺪم ﺑﺎ ﻧﺎم «ﮔﺸﺎﯾﺶ داﺳﺘﺎن» در ﺳﺎل ۸۳ ازمظفر سالاری ﺑﻪ ﭼﺎپ رﺳﯿﺪ و ﻣﻮرد اﺳﺘﻘﺒﺎل ﻗﺮار ﮔﺮﻓﺖ . در ﮐﻨﺎر ﻣﺴﺌﻮﻟﯿﺖهایی ﭼﻮن ﻣﻌﺎوﻧﺖ ﻓﺮهنگی هنری دﻓﺘﺮ ﺗﺒﻠﯿﻐﺎت، ﺳﺮ دﺑﯿﺮی ﻓﺼﻠﻨﺎﻣﻪ «آﻓﺮﯾﻨﻪ» را ﻧﯿﺰ ﺑﻪ عهده دارد و ﺑﻪ ﺗﺮﺟﻤﻪ و ﺗﻔﺴﯿﺮ ﻗﺮآن ﺑﺮای ﺑﭽﻪها و ﻧﮕﺎرش داﯾﺮة اﻟﻤﻌﺎرف ﻣﻮﺿﻮﻋﯽ ﻗﺮآن ﺑﺮای اﯾﺸﺎن ﻧﯿﺰ ﻣﯽاندیشد.
سالاری نخستین رمان را در دوره‌ی راهنمایی و تحت تاثیر نوشته‌های «چارلز دیکنز» نوشت ونام آن را «سفرنامه‌ی الیزابت » گذاشت. این کتاب درباره‌ی دختری است که ازانگلیس با کشتی به استرالیا می‌رود. درسال‌های جنگ ایران و عراق مظفری نیز مثل بسیاری از هم نسل‌هایش به جنگ رفت در جبهه‌‌های جنگ خاطراتش را می‌نوشت و برای بچه‌ها چاپ می‌کرد به گفته‌ی خودش : یک دنیا نامه برای خودم و دیگران می‌نوشتم و جبهه را روی کاغذ می‌آوردم.
او نخستین روحانی فیلمنامه نویس کشور است و در سال ۱۳۷۵ فیلمنامه‌ای با مضمون دینی تدوین نمود که در آن زمان نمره "الف" آثار سینمایی را از آن خود کرد.
وی همچنین کتاب "قایق راندن به اقیانوس" را در شرح سفر سال ۱۳۸۶ رهبر معظم انقلاب اسلامی به استان یزد تالیف کرد.
نویسندگانی که عموما با کودک و نوجوان سرکار دارند قلم ساده‌ای دارند از این نظر که از پیچیدگی‌های گفتاری پرهیز می‌کنند و سعی می‌کنند مقدمه و مواخرهای در حد فهم کودک یا نوجوان بنویسند مظفر سالاری هم از این قاعده مستثنا نبوده است داستان‌هایش را معمولا حول داستان‌های عاشقانه مذهبی می‌نویسد برای مثال به کتاب «دعبل و زلفا» اشاره می‌کنم که سرگذشت شاعری به نام دعبل است که زبانی تیز و صریح و حق‌گو دارد او در سفری به عشق( زلفا) که کنیزی شیعه است و سیرت وصورت زیبایی دارد گرفتار می‌شود در راه عشقش از نماز دور می‌شود و به شراب روی می‌آورد و اشعاری عاشقانه می‌سراید اشعار دعبل باعث می‌شود تا به قصر هارون راه یابد اما در نهایت یکی از عمال امام کاظم او را از اوضاع بدی که گرفتار شده نجات می‌دهد.
