جی دی سلینجر

در ۱۸ سالگی چند ماهی را در اروپا گذرانده بود و پس از آن به آمریکا بازگشت و در یکی از دانشگاه های نیویورک مشغول به تحصیل شد ولی دیری نپایید که تحصیل را رها کرد.

جنبهٔ مهم زندگی حرفه ای سلینجر، مبهم‌ بودن او برای منتقدان و هواداران اوست. که بخش زیادی از آن به دور از دسترس بودن او در محافل عمومی است. او تا حد امکان زندگی خود را خصوصی نگاه داشته و خواهان انزوا و عدم ارتباط با دنیای بیرون بوده است. به همین دلیل اطلاعات زیادی درمورد زندگی روزمره و عادی او موجود نیست. او با توجه به شخصیت گوشه ‌گیر خود همواره تلاش می‌کرد دیگران را به حریم زندگی ‌اش راه ندهد.
نخستین داستان سلینجر به نام «جوانان» در سال ۱۹۴۰ در مجلهٔ استوری به چاپ رسید. در ۲۶ سالگی «ناتور دشت» به شکل داستان های دنباله دار در آمریکا منتشر شد و در سال ۱۹۵۱ به صورت کتاب در آمریکا و بریتانیا به چاپ رسید. «ناتور دشت» در مدت کوتاهی شهرت و محبوبیت فراوانی برای او به همراه آورد .در سال ۱۹۹۹ بنگاه انتشاراتی راندوم هاوس «ناتور دشت» را شصت ‌و چهارمین رمان برتر سدۀ بیستم معرفی کرد. این کتاب در مناطقی از آمریکا به‌عنوان کتاب «نامناسب» و «غیراخلاقی» شمرده شده و در فهرست کتاب ‌های ممنوعهٔ دههٔ ۱۹۹۰ منتشر شده از سوی «انجمن کتابخانه‌ های آمریکا» قرار گرفت. رمان های پُرطرفدار وی، مانند «ناتور دشت» در نقد جامعهٔ مدرن غرب خصوصاً آمریکا نوشته شده‌ اند. در سال ۲۰۱۷ فیلمی به نام «یاغی دشت» دربارۀ زندگی وی ساخته شد.

سلینجر در ۲۷ ماه ژانویه سالٔ ۲۰۱۰ در ۹۱ سالگی در محل زندگی خود در شهر کوچک کورنیش در نیوهمپشایر درگذشت.