سید مصطفی موسوی؛ متولد 19 دی ماه 1374، از دوران تحصیلی راهنمایی و دبیرستان با خواندن سلسله داستان های «قصه های خوب برای بچه های خوب» به نوشتن علاقمند شد و نویسندگی را به شکل پراکنده شروع کرد. هرچند نوشته های او در آن دوران از سوی کسی استقبال نشد ولی او به نویسندگی ادامه داد.
اولین اثر منتشر شدۀ او رمانی هیجانی و پُر درگیری و امنیتی به نام «جان بها» است که دربارۀ اتفاقات و اعتراضات آبان ماه سال 1398 نوشته شده و نویسنده سعی کرده به صورت بی طرفانه ای به روایت بپردازد. این کتاب توسط نشر کتابستان منتشر و مورد استقبال نیز واقع شده است.
نویسنده به عنوان کسی که از نزدیک و به عنوان یک نیروی مردمی درگیر قضایای آن روزها بوده، در یک صحنه به طور ناگهانی و ناخواسته در جمع معترضان قرار می گیرد و همان جا جرقۀ نوشتن «جان بها» در ذهن او زده می شود.
موسوی اعتقاد دارد، نویسندگی برایش تمرین صبوری بوده و او را به مراتب صبورتر کرده است و این مسئله را ناشی از احساس تجربۀ پدری نویسنده نسبت به کلمات و آثارش می داند.
او جز نویسندگی، در دیگر فضاهای هنری مثل گرافیک و عکاسی فعالیت های کاری دارد و در عرصۀ گروه های جهادی نیز اقدامات خیرخواهانۀ مختلفی انجام می دهد.
وی برادرزادۀ منیره سادات موسوی از نویسندگان فضای دفاع مقدس است و ایشان راهنما و الگوی او در مسیر نویسندگی بوده است.
مصطفی موسوی یک نویسنده و انسان جزئی نگر و حواس جمع و مسئولیت پذیر است و تأثیرگذاری پیرامونی و محیطی بالایی دارد تا جایی تکه کلام های او به سرعت در میان دیگران پخش می شود.
قلم موسوی از نظر مخاطبان یک قلم روان، محسوس و دارای امتیاز عینیت در فضاسازی و قدرت استفادۀ مفید از توصیف است.
