بریده ای از کتاب بریده ای از کتاب خنکای سپیده دم

همیشه خواب همان خانه را می‌دید،
همان خانه‌ی کنار راه‌آهن را که در آن به دنیا آمده بود،
خانه‌ای با دیوارهای شمشادی، نخل‌های بلند،
درختان پر شاخ و برگ کنار،
بوته‌های مرجان با گل‌های ظریف سرخ‌رنگ
و صدای نرم بلبل عربی.
همه چیز در آن خانه شیرین بود:
خرماها، کنارها، شیره‌ی ته جام گل‌های مرجان
و حتی دیوارهای سیمی مشبک کوچه
که پوشیده از گل‌های نیلوفر صورتی و بنفش بود.
کوچه‌ای که می‌شد در آن دوچرخه‌سواری کرد
و برای پسر همسایه درِ وسطی بِل گرفت.