حامد

پوپولیسم، به‌عنوان پدیده‌ای که خواستِ مردم، جذابیتش نزد عموم را مدیون آن است، پاسخی غیرواقع‌بینانه به شرایط یپیچیده است که بسیاری از شهروندان با آن دست و پنجه نرم می‌کنند. مردم به هیچ وجه و به‌شکل منطقی قادر به تعیین سیاست دولتی نیستند و دولت‌ها نیز بلااستثنا مجبورند با جهان در شکل واقعی‌اش مواجه شوند نه در شکلی که مردم می‌پسندند. نارسایی‌های اجتماعی و اقتصادی موجود در بطن پوپولیسم جدی‌اند اما این بدان معنا نیست که ما به ایدهٔ خواست مردم نیاز داریم تا مثل یک نخ، اصول محوری پوپولیسم را به هم وصل کنیم. زیرا این نخ، افسانه است، افسانه‌ای که شیفتگی نسبت به آن توجه ما را از اصلاحاتی در نظام سیاسی که آن را در خدمت نفع عمومی قرار می‌دهد، دور می‌کند. ما باید گریبانمان را از چنگ این افسانه برهانیم.