مریم

خائنان، با جان‌کندن و عرق ریختن به‌شکم‌های‌شان می‌آموزند که دو برابرِ دیگران، خوراک، بپذیرند و هرزگی کنند. همین. کُلِّ عیاشی‌های‌شان، با دستمزد یک بقالِ خوب نیز امکان‌پذیر است؛ اما صدهزار برابرِ این دستمزد، مزد خودفروشی دریافت می‌کنند، چنین ثروتی به‌کُنجی نهاده، هزار سال هم دوام بیاورد، به‌هیچ کار نمی‌آید.