بریده هایی از کتاب "قرار یکشنبه ها"

اگر منکری را می دید وظیفه می دانست که حداقل تذکر دهد. خصوصاً به زنان نامحرم که حجاب را درست رعایت نمی کردند ، بارها دیده بودم که به تذکر زبانی بسنده می کرد و می گفت : خواهرم حجابت را رعایت کن. البته حجاب خانمها در آن سالها با وضعیت فعلی قابل مقایسه نیست! زنان بدحجاب خیلی کمتر از امروز بودند. اما با این حال
می گفت: در همین حد ما وظیفه داریم که تذکر بدهیم.
اگر مردم احساس وظیفه کنند و به یک زن بدحجاب تذکر بدهند، یقینا در رعایت حجاب بیشتر دقت می‌کند.
اما اگر من هیچ تذکری ندهم ، دیگری هم همینطور و… آن خانم یا آقایی که مسائل شرعی را رعایت نمیکند، احساس می‌کند که کارش درست است.

در بعضی محورها خط به راحتی شکسته شد و حتی برخی رزمندگان از دجله هم عبور کردند، اما در بعضی دیگر، رزمندگان با مقاومت سرسختانه عراقی‌ها روبرو شدند. بعضی جاها کمبود قایق و امکانات، باعث تأخیر در رسیدن نیروها شد. دجله هم از آن چیزی که فرماندهان تصور کرده بودند، عریض‌تر و پرآب‌تر بود

شب اول، نیروهای پراکنده در هور درگیر شدند و هواپیماهای عراقی از آن‌ها پذیرایی کردند.

عراقی‌ها عقبه رزمندگان ایرانی را با بمب‌های شیمیایی می‌زدند و در مقابل، نیروهای رزمنده هم به شدت ایستادگی می‌کردند.

مهدی باکری، فرمانده لشکر ۳۱ عاشورا (آذربایجان) و نیروهایش که از دجله گذشته بودند، در محدوده‌ای محاصره شدند

حال عجیبی داشت. وسایل جیبش را خالی کرد و یک تفنگ برداشت و شروع کرد به تیراندازی و جنگیدن تا اینکه یک تیر به سرش خورد

پیکر او را به قایق آوردند تا زیر آتش سنگین متلاشی نشود. اما قایق، مورد هدف قرار گرفت و شعله‌ور شد. مهدی باکری هم درون آن سوخت و به دجله پیوست.